Blog de Claudia Cid

Durante a historia da humanidade, xurdiu a pregunta sobre cal era a orixe da vida. Ante esta, temos diferentes teorías, que varían dende a relixión ata a ciencia. A primeira das hipóteses que barallou o ser humano foi o Creacionismo, que actualmente aínda se conserva co nome de Deseño Intelixente, xa que a ciencia (aínda que desenrolou numerosas teorías), non logrou desbancar á relixión.

1. CREACIONISMO

Denominámolo así xa que está baseado na crenza, inspirada en dogmas relixiosos, de que a Terra e todos os seres vivos que nela habitan, foron produto dun acto de creación por parte dun ser superior e divino; e que este acto responde a un determinado propósito.

Existen diferentes teorías dentro do Creacionismo.

Ø Creacionismo clásico: Aqueles que defenden esta teoría están en contra da evolución biolóxica e non aceptan como probas da mesma os fósiles, as probas xenéticas... Ademais diso, interpretan literalmente a Biblia, sen concretar unha forma científica de entender a orixe das especies e da vida en xeral.

Ø Creacionismo contemporáneo:

o Creacionismo anti-evolución actual: A diferencia do Creacionismo clásico, este acepta e trata de utilizar probas aportadas polas ciencias naturais, de aí que os seus partidarios o chamen Creacionismo científico. Sen embargo, estes non seguen o método científico e os feitos que presentan non son falsables e poden estar, en moitos casos, modificados ou terxiversados. Isto provoca que non sexa tido en conta pola comunidade científica, senón como unha proposición pseudocientífica.

o Deseño intelixente: É unha variante do Creacionismo, xa que os seus partidarios non fan explícita a súa motivación relixiosa, senón que intentan negar a validez das explicacións científicas sobre a orixe das estruturas biolóxicas. Para iso, conclúen que é necesaria a intervención dun ser intelixente para a creación das mesmas.É presentado polos seus seguidores como unha alternativa ao Neodarwinismo. Para os científicos, esta tamén é unha teoría pseudocientífica, xa que non formula hipóteses contrastables.

o Creacionismo pro-evolución: Este tipo de Creacionismo está considerado a favor da evolución e adopta unha postura filosófica chamada evolución teísta. Cren na existencia dun creador e un propósito, pero aceptan que os seres vivos son o produto dun proceso de evolución natural. Esta forma de Creacionismo non interfire na práctica da Ciencia, xa que non se presenta como unha alternativa ao Neodarwinismo, senón como uncomplemento filosófico/relixioso á teoría da evolución.

2. A XERACIÓN ESPONTÁNEA. REDI E PASTEUR.

A xeración espontánea é unha teoría que afirmaba que os seres vivos simplemente aparecían, e que proviñan das materias inertes como o barro ou o esterco. Esta teoría estivo en vixencia ata finais da Idade Media aproximadamente, etapa na que comezaron a xurdir novas ideas, moitas delas relacionadas coa relixión e coa orixe divina da vida.

A comezos do século XVII comezou a cuestionarse esta teoría.

Destacamos o experimento realizado por Francesco Redi no que demostrou que a orixe da vida non era espontánea. Este experimento consistía en meter dous anacos de carne en dous recipientes diferentes, un aberto e outro pechado hermeticamente. Redi observou que so aparecían larvas no recipiente aberto, onde as moscas podían poñer os ovos. A pesar deste convincente experimento, non se rechazou totalmente a idea da xeración espontánea, pois esta, estaba fortemente implantada na sociedade da época.

Na segunda metade do século XIX Luís Pateur probou que os microbios se orixinaban a partir doutros microorganismos. Pasteur e Redi estudaron o mesmo fenómeno de forma independente. Pasteur utilizou dous matraces moi alargados que se van facendo cada vez máis finos ata rematar nunha pequena abertura. Neles meteu caldo, e herviunos para poder eliminar todos os microorganismos. Pasado algún tempo, ao observar que non se producían cambios, cortou o tubo dun dos matraces. O matraz aberto tardou moi pouco en descompoñerse mentres que o cerrado non presentou cambios. Pasteur demostrou mediante este experimento que os microorganismos tampouco proviñan da xeración espontánea. Finalmente aceptouse de forma xeneralizada o principio que dicía que todo ser vivo procede doutro ser vivo.

3. HIPÓTESE DA PANSPERMIA

1. Panspermia orixinal.

A teoría da Panspermia foi defendida polo químico Arrhenius en 1906 e afirmaba que a vida na terra xurdiu debido á viaxe interestelar de seres doutros planetas que xa albergaban vida. Propuxo que as células que carecían de protección viaxaban baixo unha fina capa de carbón que servía para contrarrestar os efectos da radiación ultravioleta (radio-panspermia). A pesar disto, esta hipótese está descartada na actualidade, xa que son necesarios varios litros de auga ou rochas para a mesma protección fronte ós raios cósmicos.

Esta hipótese foi cuestionada xa que é moi pouco probable que nos primeiros momentos da formación da Terra, os organismos puideran soportar as elevadas temperaturas. Por outra banda, cando o noso planeta comezou a enfriarse, a contribución cósmica diminuíu.

2. Panspermia actual.

Aínda que a panspemia orixinal foi moi cuestionada e non chegou a resolver as preguntas con respecto á orixe da vida, tampouco foi descartada, e os científicos da actualidade desenvolveron novas hipóteses baseándose na orixinal de Arrhenius. Non todas son interesantes, pero existen algunhas que poden achegarnos ó que nós buscamos e converterse en revolucionarias, xerando grandes titulares nos medios de comunicación.

Ø Pseudo-panspermia: Esta hipótese defende a chegada de compostos orgánicos complexos procedentes doutros lugares do Universo, para formar o caldo primordial onde os compostos se foron almacenando ata xurdir os primeiros rastros de vida. Esta teoría foi amplamente aceptada.

Ø Panspermia básica: Esta idea afirma que a vida microbiana está presente en forma de asteroides ou cometas e pode chegar intacta á superficie dos planetas e iniciar entón a súa evolución adaptándose as condicións de cada lugar. Se estas formas escaparan en forma de fragmentos despois da colisión dun meteorito esta teoría recibiría o nome de panspermia de impacto, meteórico ou litopaspermia. Segundo esta teoría, estos viaxes só poderían realizarse entre planetas.

Ø Panspermia dirixida: Xurdiu en 1973 grazas a Francis Crick e a Leslie Orgel, que propuñan que a chegada á Terra de vida se debeu a unha nave espacial enviada por seres intelixentes doutro planeta, ao darse conta de que era moi difícil que nun meteorito se puidera sobrevivir á radiación.

Ø Panspermia moderna: Propón que son os cometas os vehículos portadores, xa que son capaces de protexer as células dos raios ultravioletas e da radiación cósmica. Tamén son capaces de deixalas na parte alta da atmosfera e descender lentamente. Ademais diso, se se comproba a inmortalidade das esporas bacterianas, os cometas poderían transportalas por toda a galaxia.

Hai outra hipótese da panspermia, chamada panspermia firme, que amplía o concepto moderno á evolución. Segundo esta, os xenes son instalados por transferencia xenética e non mediante a copia dos mesmos e a corrección dos erros dun sistema bacteriano.

A teoría moderna da panspermia difire da orixinal, que mantiña que foron necesarias moléculas orgánicas como primeira etapa na formación dos seres vivos na Terra. Segundo numerosos científicos, a Panspermia non é tan eficiente como para ser tida moi en conta na explicación da orixe da vida no noso planeta.

Mª Jesús Aguiar Pazos, nº 1

Claudia Cid Nieto, nº 9

Lara Salgado Santos, nº 25

0 comentarios

TRABALLO INDIVIDUAL CMC - ORIXE E EVOLUCIÓN DA TERRA

ccidnie - 04 de noviembre de 2008 - 12:50

ORIXE E EVOLUCIÓN DA TERRA: O planeta Terra é o unico do sistema solar, que ten as características necesarias para a existencia de vida. A Terra ao longo dos anos foi evolucionando tanto na súa superficie como no seu interior.

§ Capas da parte sólida da Terra: Podemos clasificar as difentes capas da Terra tendo en conte a súa composición, características e espesor.

Modelo composicioal : Segundo a súa composición podemos clasificar as capas da Terra en: codia, manto e núcleo.

Ø Codia: É a capa mais externa da Terra que esta en contacto coa atmosfera, bioesfera e hidrosfera. O seu grosor pode oscilar entre 5 e 10 km nos océanos (onde é mais delgada e mais densa) e aoredor de 33 km nos continentes (onde é mais grosa pero menos densa). Está separada do manto pola discontinuidade de Mohorovicic. Presenta duas variedades:

- Codia continental: É mais grosa e lixeira. Ten un espesor medio de 35 Km. Está formada por silicatos de aluminio ainda que tamen abundan as rochas calizas. A codia continental é mais antiga que a codia oceánica.

- Codia oceánica: É moito mais densa que a codia continental e tamen máis delgada. Ten un grosor aproximado de 10 km. Está formada por silicatos mais densos.

Ø Manto: É a capa intermedia da Terra. A codia e a parte superior do manto constituen a litosfera. Diferenciamos entre o manto interior (póde chegar a alcanzar unha profundidade de 2900 km) e omanto superior (chega ata os 670 km de profundidade).

Ø Núcleo: É unha capa moi densa que se atopa a uns elevados niveis de temperatura e presión. Esténde dende os 2900 km de profundidade ata a centro da Terra. Está constituido por diferentes elementos coma o osíxeno ou o niquel. Diferenciamos entre núcleo externo (é fluido e é onde se xera o magnetismo terrestre), e o núcleo interno (é solido).

Modelo dinámico: Segundo a súa estructura dinámica podemos clasificar as capas da Terra en litosfera e astenosfera:

Ø Litosfera: Está constituida pola codia e pola parte superior do manto, e se caracterizasa por ser ríxida. É mais grosa nos continentes (codia continental) e mais delgada baixo os océanos (codia oceánica). A litosfera está fragmentada en grandes porcions chamadas placas litosféricas que se separan ou chocan con movementos moi lentos dando lugar as cadeas montañosas, os terremotos etc...

Ø Astenosfera: Atópase baixo a litosfera e comprende a parte superior do manto. Ao ser moi fluida da lugar as chamadas correntes de convección que son as responsables do movemento das placas.

§ Orixe e evolución da atmosfera: A atmosfera formouse nos primeiros momentos da existendia do noso planeta, fai 4.500 millons de anos. Os gases procedian do interior da Terra e estaban a unha temperatura moi elevada. A atmosfera primitiva tiña uha composición diferente da actual posto que estaba constituida por diversos gases e non habia osixeno. Despois da súa formación a Terra enfriouse de maneira progresiva e parte do vapor de auga foise condensando, orixinando un largo periodo de chuvias que deu lugar a formación dos mares e océanos. O osixeno apereceu cando durxiron os primeiros seres vivos, cambiando radicalmente a atmosfera e fancéndoa similar a actual.

§ Problema actual da Astenosfera: A astenosfera explicaba o continuo movemento dos continentes, e polo tanto a teoría da Tectónica de Placas, pero fai unha década esta teoría entrou en dúbida ao propoñerse un sistema alternativo onde a corteza se movera co manto interior ata o núcleo terrestre. Sen embargo esta proposta non conta cos datos suficientes como para definir a situación.

§ Teoria da Deriva Continental e a Tectónica de Placas:A teoria da Deriva Continental foi desarollada polo alemán Alfred Wegener en 1912. Afirmaba que os continentes actuais estiveran unidos no pasado formando un único continente chamado Panxea. Wegener baseábase entre outras cousas na maneira en que parecen encaixar Áfica e América, e na aparición de fósiles de animais que non existian en ambos continentes. Pero esta teoría carecia dun mecanismo para explicar a deriva dos mesmos. Esta teoría foi evolucionando ata converterse na teoria da Tectónica de Placas que afirma que o desprazamento é causado grazas as correntes de convección do manto que da lugar ao movemento das placas litosféricas.

TECTÓNICA DE PLACAS

§ Concepto: As placas tectónicas son fragmentos de litosfera que se desprazan como un broque ríxido sobre a astenosfera da Terra.

§ Límites: Os límites das placas poden ser diverxentes, converxentes ou de fricción.

Ø Límites diverxentes: É o borde que existe cando se produce a separación de dúas placas. Ten lugar nos océanos e da ludar a unha depresión denominada zona rift.

Ø Limites converxentes: Teñen lugar cando chogan dúas placas: Poden chocar unha placa oceánica conta unha unha continental (zona de subducción); tamen poden chocar dúas placas continentais (é o caso da cordilleira do Himalaya); ou tamén poden chocar dúas placas oceánicas (o resultado é un arcio illa como é o caso de Xapón).

Ø Límites transformantes ou de fricción: Teñen lugar cando dúas placas se deslizan ao longo dunha falla e poden dar lugar a importantes sismos.

§ Bordos de placas: Tendo en conta os movementos das placas podemos diferenciar entre vulcanismos, oroxénese e sismicidade:

Ø Vulcanismo: A maior parte prodúcese no eixe das dorsais, pero ao ser submarino pasa moi desapercibido. Ten lugar nos límites diverxentes.

Ø Oroxénese: Significa levantamento de montañas. Prodúcese pola converxencia das placas e caracterízase por ter unha sismicidade moi intensa.

Ø Sismicidade: Prodúcense nos limites converxentes e de fricción, dando lugar a importantes sismos como os de interplaca.

§ Motor de placas: O motor das placas tectónicas son as chamadas correntes de convección, que teñen lugar cando os materiais da atmosfera fluen e se desprazan.

Ø Modelo actual (astenosférico): Afirma que os movementos da litosfera son producidos pola astenosfera onde existen lentos movementos de convección.

Ø Modelo de “avalanchas de plumas”: Conidera que a astenosfera non existe e que é o manto quen presenta un fluxo de materiais. A litosfera oceánica introdúcese dento do manto e causa un movemento que producirá un ascendo ata a superficie de “plumas materiais” superquentes.

Ciclo de Wilson: Este modelo explica a formación e posterior evolución das placas tectónicas. Comeza coa fragmetación dun continente debido a acción dun punto quente. Iste foco provoca o adelgazamento e fracturación da atmosfera. Entón aparecerá un rift que evolucionará nun océano. Os continentes a ambos lados do rift serán costas sen actividade sísmica. Poseriormente producirase o enfriamento da corteza oceánica que finalmente se romperá e comezará a subducción da parte mais débil, entón xérase unha fosa que destrúe a codia oceánica. As placas tenderán a fusionarse formando un continente onde aparecerá un novo punto quente.

0 comentarios

Tema 2 CMC - Sismos e tectónica de placas

ccidnie - 30 de octubre de 2008 - 18:24

Concepto: Liberación de enerxía elástica acumulada no subsolo que se reflexa nun movemento brusco da terra. O punto exacto onde se produce recibe o nome de hipocentro, e o punto en liña recta na superficie terrestre desde tal lugar é o chamado epicentro.

Ondas sísmicas: Son aquelas que se propagan desde o foco do sismo ata a superficie da terra. Podemos clasificalas en:

Ø Ondas P: (ou primarias) son as primeiras que chegan á superficie terrestre. Son ondas lonxitudinais.

Ø Ondas S: (ou secundarias) chegan á superficie da terra en segundo lugar. Son ondas transversais.

Sismogramas: Rexistro da actividade sísmica mediante a utilización dun sismógrafo. A medida deste aparello recole as fontes naturais (terremotos) como de fontes artificiais.

Os sismógrafos recollen a magnitude dun sismo, o que nos permite clasificar os temblores segundo a chamada Escala de Richter. Esta escala non ten un punto máximo, senón que depende do tipo de sismo. A escala que se encarga de medir a intensidade dos terremotos é a Escala de Mercalli.

Riscos sísmicos: Considérase risco sísmico a aquel que poida producir danos materiais, ou no caso dun forte temblor danos á población. Este risco varía dunha rexión a outra tendo en conta múltiples factores.

Explicación dos sismos según a Tectónica de placas: Os sismos son producidos debido ao movemento das placas tectónicas, e en particular, á fricción que se produce nos límites transformantes ao chocar dúas placas. Este movemento xenera unha acumulación de enerxía elástica sobre un determinado volumen de roca que ao fracturarse libera a enerxía en todas as direccións.

Terremotos e maremotos máis destructivos:

Ø Pakistán- 80.000 mortos en Cachemira (7.6 graos intensidade).

Ø Tsunami na illa de Sumatra- 300.000 víctimas (9 graos).

Ø Perú (2007)- 595 mortos (7.9 graos)

Ø San Francisco (1906)- 2500 mortos (máis de 8 graos)

Destacamos estes sismos fundamentalmente pola súa intensidade, e polo número de mortos no caso de Pakistán e sobre todo o da illa de Sumatra onde ademais das víctimas houbo millóns de desaparecidos.

Traballo realizado por:

- Mª Jesús Aguiar Pazos, nº 1

- Claudia Cid Nieto, nº 9

- Lara Salgado Santos, nº 25

Sismos E TectóNica De Placas MaríA JesúS, Claudia, Lara

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: sismos tectónica)

0 comentarios

Traballo tema 1 CMC - Estrutura do Universo

ccidnie - 28 de octubre de 2008 - 16:53

ESTRUTURA DO UNIVERSO

No Universo observado podemos atopar miles de millóns de estrelas agrupadas en galaxias. Os científicos afirman que unicamente coñecemos unha pequena parte do Universo estruturado en diferentes componentes.

Compoñentes e estrutura das galaxias:

Nunha galaxia podemos atopar diferentes estruturas como os cúmulos estelares, os sistemas estelares múltiples e as nebulosas.

Ø Cúmulos estelares: Son grupos de estrelas atraídos pola súa propia gravidade. En cada galaxia podemos atopar centos de cúmulos estelares.

Ø Sistemas estelares múltiples: Son sistemas formados por grupos de dúas, tres ou máis estrelas que xiran en torno a un centro común (unidas pola gravidade). Os sistemas de máis de tres estrelas poden ser inestables, por iso son máis comúns os sistemas binarios.

Ø Nebulosas: Son lugares onde se forman as estrelas e están constituídas por helio (He), hidróxeno (H) e pó interestelar. Poden ser restos dunha estrela que morreu.

Agrupación de galaxias:

As galaxias son acumulacións de estrelas, gases e pó que segundo a súa forma poden estar clasificadas de diferentes maneiras. No Universo, hai centenares de miles de millóns de galaxias e dentro delas o centro é o que contén a maioría das estrelas. Cada corpo xira debido a atracción dos demais e tamén existe un movemento maior que fai que os componentes da dita galaxia xiren arredor do seu centro.

Ø Cúmulos: As agrupacións de galaxias forman os denominados cúmulos galácticos, poden chegar a conter miles de galaxias. Estos cúmulos non están distribuidos de forma uniforme no Universo. Atópanse dispostos en longos filamentos fibrosos con forma de lazo separados por grandes baleiros. Un exemplo deste é a Gran Muralla, filamento descuberto en 1989 que ocupa un espazo de máis de 500 millóns de anos luz.

Ø Supercúmulos: Son agrupacións de cúmulos de galaxias que forman unhas das estruturas máis grandes do Universo contando algúns destes con millóns e millóns de anos luz de diámetro. Non podemos dicir que existan cúmulos de supercúmulos aínda que si hai un gran debate no que se refire a estruturas aínda maiores que estes supercúmulos. Como exemplo dun supercúmulo cercano temos o Supercúmulo Local formado por o cúmulo local coa nosa galaxia, a Vía Láctea e o cúmulo de Virgo.

Universo esponxoso:

O Universo ten unha estrutura esponxosa que non é estática, senón que se vai movendo a medida que o Universo se expande e á súa vez tamén vén producido polo movemento dos compoñentes do mesmo como galaxias, estrelas… hacia adiante e hacia atrás.

Se vamos máis alá do punto de vista físico e observamos o Universo falando en términos xeométricos, non podemos afirmar que a súa estrutura sexa realmente esponjosa.

Estrelas:

Corpo celeste que brilla no ceo con luz propia. É unha gran masa gaseosa de forma casi esférica que xera enerxía no seu interior por reaccións termonucleares. Están compostas fundamentalmente por H e He. Podemos clasificalas tendo en conta diferentes aspectos.

Ø Formación dunha estrela tipo Sol: As estrelas fórmanse en zonas densas das nebulosas como consecuencia da compresión do gas e do pó, ou pola explosión dunha supernova.

Ø Criterios para a clasificación dunha estrela: Podemos clasificar as estrelas tendo en conta a súa gravitación, o seu tamaño, o seu espectro e a súa luminosidade.

Ø Posibles evolucións dunha estrela: As estrelas evolucionan durante millóns de anos. Chamamos evolución estelar ao conxunto de cambios que experimenta unha estrela dende que nace ata que morre.

Comeza sendo unha xigante vermella que despois de un proceso no seu núcleo e de millóns de anos que oscilan dependendo do tipo de estrela pasa a ser unha superxigante amarela, que é unha fase moi curta polo que se coñecen moi poucas estrelas dentro desta categoría. Atopámola entre a xigante vermella e a supernova que é maneira que teñen algunhas estrelas de perecer; pero este fenómeno non significa o final da estrela, xa que deixa un remanente en forma de enana negra (consecuencia do consumo nuclear de combustible da enana blanca) ou de burato negro (rexión do espazo-tempo provocada por unha gran concentración de masa no seu interior).

Estrelas como fábricas de elementos químicos:

O 97% do Universo está formado por hidróxeno, o 2% por helio e o resto por outros elementos, que son formados nas estrelas mediante un proceso de fusión (rotura do núcleo dos átomos) no centro das mesmas.

Traballo realizado por:

- María Jesús Aguiar Pazos, nº 1

- Claudia Cid Nieto, nº 9

- Lara Salgado Santos, nº 25

Estrutura do Universo

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: negro agujero)

0 comentarios

Historia de Internet.

ccidnie - 12 de junio de 2008 - 22:19 - Clase

ARPANET

La Advanced Research Projects Agency (ARPA) del Departamento de Defensa de Estados Unidos creó una red formada por unos 60.000 ordenadores en la década de 1960. Su origen está en la Guerra fría. Se temía que, en caso de ataque, se destruyeran las centrales telefónicas, así que en 1969 aparece Arpanet, que es una red basada en la conmutació de paquetes. Internet oficialmente empieza a fincionar en 1971. En 1990, Arpanet fue sustituida por la Red de la Fundación Nacional para la Ciencia (NSFNET) para conectar sus supercomputadoras con las redes regionales. En la actualidad, la NSFNET funciona como el núcleo de alta velocidad de Internet.

DIRECCIÓN IP

Una dirección IP es básicamente una forma de identificar una máquina en una red. Como Internet es una gran red, necesita de estas direcciones para mantener un poco el orden dentro del gran caos que es "la red de redes". Por lo tanto, es la dirección que identifica a cada uno de los terminales conectados a Internet. Consta de cuatro numeros de 0 a 255 separados por puntos.

0 comentarios

Navegador de Internet.

ccidnie - 12 de junio de 2008 - 22:16 - Clase

Navegador de internet:s una aplicación software que permite al usuario recuperar y visualizar documentos de hipertexto, comúnmente descritos en HTML, desde servidores web de todo el mundo a través de Internet. Esta red de documentos es denominada World Wide Web (WWW). Cualquier navegador actual permite mostrar o ejecutar gráficos, secuencias de vídeo, sonido, animaciones y programas diversos además del texto y los hipervínculos o enlaces.

La funcionalidad básica de un navegador web es permitir la visualización de documentos de texto, posiblemente con recursos multimedia incrustados. Los documentos pueden estar ubicados en la computadora en donde está el usuario, pero también pueden estar en cualquier otro dispositivo que esté conectado a la computadora del usuario o a través de Internet

El primer navegador, desarrollado en el CERN a finales de 1990 y principios de 1991 por Tim Berners-Lee, era bastante sofisticado y gráfico, pero sólo funcionaba en estaciones NeXT.

0 comentarios

Herramientas de búsqueda.

ccidnie - 12 de junio de 2008 - 22:15 - Clase

Un servidor de nombres de dominio de utiliza para traducir direcciones alfanuméricas a su correspondiente IP. Para esto es neceario un sistema denominado DNS.

SERVICIO BÁSICOS DE INTERNET

Internet es la forma más moderna de ofrecer y obtener información. Los servicios son las distintas posibilidades que ofrece Internet. Hoy en día, los servicios más usados en Internet son: el correo electrónico, world wide web (heramienta de búsqueda) grupos de noticias, servicios de telefonía...

Entre otras herramientas que nos ayudarán a utilizar Internet en el mundo educativo tenemos:

Aceleradores de navegación.
- NetSonic.
Compresores y descompresores de archivos.
- WinZip
Bajadores de páginas web, individuales o por carpetas o servidores.
- WepZip.
- Teleport Pro.
Otras herramientas para realizar FTP
- Cute FTP.
Reproductores de sonidos y vídeos.
- WinAmp.
- Real Player.
- QuickTime.
Programas de comunicaciones.
- ICQ.
Buscadores inteligentes.
- Copernic.
Programas para bajarse ficheros.
- Go!Zilla.

Sistema de transferencia de hipertexto:se hace referencia a tres significados distintos: un modelo teórico de organizar la información (el concepto de sistema hipertextual), las herramientas de creación (es decir, el software y aplicaciones utilizadas para la puesta en marcha y desarrollo del sistema, lo que se conoce comúnmente como sistemas de gestión de hipertextos); y por último, las aplicaciones concretas a que dan lugar esos sistemas de gestión (los documentos hipertextuales o hiperdocumentos). puede crearse como un sistema independiente o para integrarse en un sistema en red, y también ofrece la posibilidad de presentarse bien como un sistema sólo de lectura .puedes modificar nada a pesar de poder elegir un recorrido propio de lectura o navegación.

0 comentarios

Bienvenido

02 de junio de 2008 - 17:38

Ya tienes weblog.

Para empezar a publicar artículos y administrar tu nueva bitácora:

busca el enlace Administrar en esta misma página.
Deberás introducir tu clave para poder acceder.

Una vez dentro podrás:

editar los artículos y comentarios (menú Artículos);
publicar un nuevo texto (Escribir nuevo);
modificar la apariencia y configurar tu bitácora (Opciones);
volver a esta página y ver el blog tal y como lo verían tus visitantes (Salir al blog).

Puedes eliminar este artículo (en Artículos > eliminar). ¡Que lo disfrutes!

0 comentarios